Kościół św. Conana

Nie na długo, bo zaraz po lewej stronie zobaczyliśmy ładny kościółek. Gdzieś wcześniej na necie czytałem, że gdzieś tam niedaleko zamku powinien znajdować się ciekawy architektonicznie kościół. Jeden z najciekawszych pod tym względem w Szkocji, czy nawet w WB, ale jakoś tak kiepsko był opisany i te zdjęcia stamtąd też nie zachęcały. No ale, skoro już tu przejeżdżamy i jest gdzie stanąć, to w sumie czemu nie. Podchodzimy, no ładny. W środku coś się świeci przez witraże, patrzymy, otwarty. No to wchodzimy. Tego uczucia, jakiego doznaliśmy po wejściu do środka nie da się opisać. Coś pomiędzy zachwytem, tajemniczością, podnieceniem, a może nawet i strachem. Kościół otwarty, ale w środku, prócz nas, żywej duszy. Zupełna cisza. Półmrok. Misternie wykończone poszczególne części architektury. Pusty ołtarz. Stare, drewniane krzesła. I dwie nawy z sarkofagami(?) pośrodku. Dwie wyrzeźbione postacie leżące ze złożonymi rękami. Ta cisza i cały ten klimat sprawiały wrażenie, że jak zrobisz jeszcze jeden krok w ich kierunku (nie było żadnych krat dzielących nas od owych leżących rycerzy), a zerwą się z miejsca i zaatakują z powodu zakłóconego spokoju (szczególnie, że jeden z nich, to król Szkocji Robert de Bruce). Pospiesznie znaleźliśmy wyjście. Ale inne, to od strony jeziora. Aż z ulgą powitaliśmy odgłos kapiącego deszczu. W końcu nie cisza.. Od tej strony kościół wydawał się jeszcze bardziej dziwny, niż od strony ulicy, czy nawet w środku. Rzygacze w kształcie królików, głowy lisie na portalu i te dziwne podpory. I zegar słoneczny do tego wszystkiego. Z tarasu, który wychodził na jezioro można było nawet zobaczyć zamek, który widzieliśmy wcześniej. Przy ładnej pogodzie musi tu być naprawdę bardzo ładnie. Obeszliśmy jeszcze kawałek kościoła, przeszliśmy przez mały dziedzińczyk i wróciliśmy do auta. Wciąż jeszcze pod wrażeniem wyruszyliśmy w kierunku Zamku Aaaaaa.

Zdjęcia (14)

Komentarze (0)